โอลิมปิกฤดูร้อน หรือโอลิมปิกเกมส์

กีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน หรือ โอลิมปิกเกมส์ (อังกฤษ: Summer Olympic Games)เป็นมหกรรมกีฬาระหว่างประเทศ โดยปกติจัดทุกสี่ปี โดยคณะกรรมการโอลิมปิกสากล (International Olympic Committee หรือ IOC) ในแต่ละครั้งจะมีการมอบเหรียญรางวัล ผู้ชนะเลิศได้เหรียญทอง อันดับสองได้เหรียญเงิน และอันดับสามได้เหรียญทองแดง การมอบเหรียญนี้เป็นประเพณีตั้งแต่ปี 1904 กีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวถูกตั้งขึ้นเช่นกัน จากความสำเร็จของกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน

การแข่งขันนั้นเริ่มต้นครั้งแรกด้วยกีฬาเพียง 42 ประเภท และนักกีฬาชายเพียง 250 คน จนมีจำนวนเพิ่มขึ้นถึงมากกว่า 10,000 คน ของนักกีฬาชายและหญิงจาก 202 ประเทศทั่วโลก คณะกรรมการจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 ที่ปักกิ่ง คาดการณ์ว่าจะมีนักกีฬาเข้าร่วมแข่งขันประมาณ 10,500 คน เข้าชิงชัยใน 302 รายการ ในขณะที่กีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2004 ที่คณะกรรมการจัดการแข่งขันได้ประมาณการไว้ว่าจะมีนักกีฬาเข้าร่วมแข่งขันประมาณ 10,500 คน แต่ก็เกิดการคลาดเคลื่อนขึ้นเพราะมีผู้เข้าแข่งขันกว่า 11,099 คน ใน 301 รายการแข่งขัน
นักกีฬาถูกส่งเข้าแข่งขันโดยคณะกรรมการโอลิมปิกของประเทศต่าง ๆ (NOC-National Olympic Committee) เพื่อแสดงจำนวนพลเมืองในบังคับของประเทศตน เพลงชาติและธงชาติประกอบพิธีมอบเหรียญ และตารางแสดงจำนวนเหรียญที่ชนะ โดยถูกใช้อย่างกว้างขวางในบางประเทศ โดยปกติแล้วเฉพาะประเทศที่ได้รับการรับรองเท่านั้นที่จะมีผู้แทนได้ แต่มีแค่เพียงประเทศมหาอำนาจบางประเทศเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้มีส่วนร่วม
โดยมีเพียง 4 ประเทศที่ส่งนักกีฬาเข้าแข่งขันในโอลิมปิกฤดูร้อนทุกครั้ง ได้แก่ ออสเตรเลีย สหราชอาณาจักร กรีซ และสวิตเซอร์แลนด์ และมีเพียงประเทศเดียวเท่านั้นที่ชนะและได้รับเหรียญทองอย่างน้อย 1 เหรียญจากการแข่งขันทุกครั้ง คือ สหราชอาณาจักร โดยได้รับตั้งแต่ 1 เหรียญทอง ในปี 1904 1952 และ 1996 จนถึงได้รับ 56 เหรียญทอง ในปี 1908

] สรุปการแข่งขัน

ปี (ค.ศ.)	ครั้งที่	เจ้าภาพ		จำนวนประเทศ	กีฬา		จำนวนนักกีฬา
		เมือง	ประเทศ		รายการ	ชนิด	ชาย	หญิง	รวม
1896	I	เอเธนส์	แม่แบบ:Country data กรีซเก่า กรีซ	13	43	9	311	0	311
1900	II	ปารีส	ฝรั่งเศส	21	85	17	1,319	11	1,330
1904	III	เซนต์หลุยส์	สหรัฐอเมริกา	13	96	14	681	6	687
1908	IV	ลอนดอน	สหราชอาณาจักร	22	110	21	1,999	36	2,035
1912	V	สตอกโฮล์ม	สวีเดน	29	102	13	2,490	57	2,547
1916	VI[1]	เบอร์ลิน	แม่แบบ:Country data Germany old เยอรมนี	-	-	-	-	-	-
1920	VII	อันทเวิร์ป	เบลเยียม	29	152	21	2,543	64	2,607
1924	VIII	ปารีส	ฝรั่งเศส	45	126	17	2,956	136	3,092
1928	IX	อัมสเตอร์ดัม	เนเธอร์แลนด์	46	109	14	2,724	290	3,014
1932	X	ลอสแอนเจลิส	สหรัฐอเมริกา	37	117	14	1,281	127	1,408
1936	XI	เบอร์ลิน	แม่แบบ:Country data Germany Nazi เยอรมนี	49	129	19	3,738	328	4,066
1940	XII[2]	โตเกียว→เฮลซิงกิ	ญี่ปุ่น→ ฟินแลนด์	-	-	-	-	-	-
1940		1948	XIV	ลอนดอน	สหราชอาณาจักร	59	136	17	3,714	385	4,099
1952	XV	เฮลซิงกิ	ฟินแลนด์	69	149	17	4,407	518	4,925
1956	XVI[3]	เมลเบิร์น + สตอกโฮล์ม	ออสเตรเลีย + สวีเดน	67	145	16	2,958	384	3,342
1960	XVII	โรม	อิตาลี	84	150	17	4,738	610	5,348
1964	XVIII	โตเกียว	ญี่ปุ่น	94	163	19	4,457	683	5,140
1968	XIX	เม็กซิโกซิตี	เม็กซิโก	113	172	18	4,750	781	5,531
1972	XX	มิวนิก	เยอรมนีตะวันตก	122	195	21	6,659	1,171	7,830
1976	XXI	มอนทรีออล	แคนาดา	93	198	21	4,915	1,274	6,189
1980	XXII	มอสโก	สหภาพโซเวียต	81	203	21	4,320	1,192	5,512
1984	XXIII	ลอสแอนเจลิส	สหรัฐอเมริกา	140	221	21	5,458	1,620	7,078
1988	XXIV	โซล	เกาหลีใต้	160	237	23	6,983	2,438	9,421
1992	XXV	บาร์เซโลนา	สเปน	171	257	25	7,555	3,008	10,563
1996	XXVI	แอตแลนตา	สหรัฐอเมริกา	197	271	26	7,060	3,684	10,744
2000	XXVII	ซิดนีย์	ออสเตรเลีย	199	300	28	6,582	4,069	10,651
2004	XXVIII	เอเธนส์	กรีซ	201	301	28	6,452	4,412	10,864
2008	XXIX	ปักกิ่ง	จีน	204	31			11,028
2012	XXX	ลอนดอน	สหราชอาณาจักร
2016	XXXI	ริโอ เดอ จาเนโร	บราซิล